Kazimierz Chłędowski

Pisarz, pamiętnikarz, badacz kultury, satyryk, historyk kultury, gawędziarz, popularyzator kultury włoskiej, działacz państwowy. Był powołany do ministerstwa dla spraw Galicji w Wiedniu, pełnił tam funkcję sekretarza, następnie szefa biura, a od 1899 ministra monarchii.
Pochodził z rodziny ziemiańskiej o bogatych tradycjach pisarskich i artystycznych.

Pierwsze nauki pobierał w domu rodzinnym. Następnie uczęszczał do szkoły w Sanoku. Następnie uczył się w gimnazjach w Tarnowie i Nowym Sączu oraz w gimnazjum św. Anny w Krakowie. Studiował prawo na uniwersytecie w Pradze i na Uniwersytecie Jagiellońskim (1862-1867). W 1867 obronił doktorat praw na UJ po przedstawieniu pracy ,,Zdania ze wszystkich umiejętności prawniczych i politycznych". Przygotował również rozprawę habilitacyjną ,,O kredycie rolniczym i jego instytucjach" na UJ, ale nie zgłosił się do wykładu habilitacyjnego i nie uzyskał stopnia docenta.
Pracował w instytucjach rządowych we Lwowie. Od 1881 pracował jako urzędnik w Wiedniu.
Od połowy lat 60. publikował artykuły popierające idee pozytywistyczne (w „Dzienniku Literackim”).
Był autorem powieści obyczajowych, powieści kryminalnej, utworów satyrycznych.
Wysoko cenione są jego pamiętniki z lat 1843-1901, a także prace z historii kultury. Przekazał w nich efekt swoich wieloletnich badań muzealnych i archiwalnych we Włoszech, opisując problemy religijne, polityczne, kulturalne, literackie i naukowe Italii od XV do XVIII wieku

Źródło: Opis własny

dodane przez: Wiosenki

edytuj biografię