Poszarpane granie
Wit Szostak
Łatwość czytania
niemal łatwa
1 osoba chce przeczytać
1 osoba dodała do ulubionychInfomacje o książce:
| Kraj powstania: | Polska |
| Okres powstania: | XXI wiek |
| Forma: | Powieść |
| Data premiery w Polsce: | 2004 |
| Język oryginału: | polski |
Opisy (1)
Recenzje (0)
Cytaty (2)
Adaptacje (0)
Shoutbox (1)
Wydania (1)
Tagi (3)
Informacje (0)
Cykle \ Serie (1)
Dodaj| Rodzaj okładki: | miękka |
| Numer ISBN: | 83-89-59512-5 |
zobacz więcej tagów
Jak wiadomo, czarty własnych dusz nie mają, dlatego są na ludzkie bardzo łase. Latały więc po Smoczogórach na skrzydłach wichrów i srodze ludzi prześladowały, dusze im wykradając. Najgorzej zaś działo się w Jasionce, która leżała blisko Czartaka, siedziby kusicieli.
Czarty były podstępne i każdego górala podchodziły inaczej. Juhas Koreda spotkał swojego na łące, tuż po przebudzeniu z popołudniowej drzemki - a był to czart nudy, uprzykrzenia i gnuśności. Odtąd młodemu góralowi wszystko zbrzydło. Chciał się nawet obwiesić z tego nieszczęścia. Ale jak sobie pomyślał, ile rzeczy musiałby zrobić, by do tego obwieszenia doszło, to machał ręką i znów zastygał na progu. Tymczasem pośrodku zimy na znękaną Jasionkę spadło nowe zło - potężna kurniawa, po której ludzie zaczęli tracić pamięć. Wtedy właśnie na prośbę przybranej matki Koreda postanowił zmierzyć się ze swym czartem i wyruszyć do królestwa dziwożon, aby ocalić Jasionkę od zagłady.
Wit Szostak tworzy filozoficzną baśń o rzeczach najbardziej istotnych, czerpiąc z tradycji młodopolskiej oraz prastarej obrzędowej kultury gór, w szczególności legend huculskich. Opisuje społeczności głęboko zanurzone w mit i magiczne pojmowanie rzeczywistości oraz świat, w którym tradycja nie została jeszcze spisana i funkcjonuje w baśniach, opowieściach i pieśniach.
Dodane przez Kataedytuj opis
Książka nie posiada jeszcze recenzji napisanych przez użytkowników. Bądż pierwszy!
Infomacje dodatkowe - Poszarpane granie
"Bo człowiek daje piecowi duszę. On codziennie roznieca ogień, tchnie w wygasły piec nowe życie. I to ludzka praca sprawia, że piec żyje ze swoją duszą, a przez to żyje i dom.Bo bez ludzi nie masz prawdziwego domu, choćbyś najlepsze płazy połączył najszlachetniejszy gont położył. I to życie pieca bierze się z ludzkiego tchnienia, z ludzkiego pojednania. Z domem i z innymi ludźmi.
"Poszarpane granie""
Dodane przez Nerine
"Bo nuda to jakby nieruchomość duszy. Dusza, co zwykle na świat ciekawie wygląda, miota się po ciele i człowiekiem w różne miejsca rzuca, w nudzie jakby zamiera. Przestaje się ruszać , przestaje do czegoś dążyć. Nie chce zmiany, bo nic nie chce.I zastyga w bezruchu. A z nią zastyga człek, po co sam będzie gonił? A cóż wart człek z nieruchomą duszą? Nic nie ma bez ruchu, nawet życia. I taki zanudzony człek to prawie martwy. Bo tylko czeka śmierci, czeka by go śmierć wyzwoliła. Albo i jej nie czeka, tylko macha ręką. Albo nawet ręką nie macha , bo przecież siedzi nieruchomy. I tak czart wygrywa , bo nieruchoma dusza to dusza zatracona. To jakby martwa dusza i dlatego czart jedynie czeka , żeby ją po śmierci ucapić.
"Poszarpane granie""
Shoutbox 
Wyślij
data przeczytania: 
Użytkownicy tworzący stronę
Narzędzia
Ostatnie patronaty
Popularne Tagi
Nasze wspólne cele
Losowy cytat
...aby walczyć z wchłanianiem głupoty do naszych procesów myślowych, musimy nauczyć się czytać, żeby pobudzić naszą wyobraźnię, żeby doskonalić naszą własną świadomość, nasz własny system wierzeń.