Recenzja książki
Ambaras

Nie taki straszny jakim go widzą i malują...

  Wilk najprawdopodobniej większości (jeśli nie wszystkim) kojarzy się z dzikim, złym zwierzęciem, zamieszkującym lasy i napadającym na stada domowych zwierząt zamieszkujących nieopodal ludzi. Dzieciom może przywoływać na myśl Złego Wilka z Czerwonego Kapturka, który połknął najpierw Babcię a potem dziewczynkę lub tego z bajki o "Siedmiu koźlątkach". Przedstawiany jako "coś" złego, groźnego i niebezpiecznego - nie jest pokazywany w pozytywnym świetle. A przecież tak naprawdę obecność w świecie przyrody jest niezwykle potrzebna.

  "Ambaras" Tomasza Samojlika to historia małego wilczka i jego wilczej rodziny. W wilczej norze przychodzą na świat trzy szczeniaczki z których najmłodszy jest dużo mniejszy i słabszy od swych braci z watahy. Mimo tego szczeniaczek dobrze radzi sobie z treningami łowieckimi pod surowym okiem swojego piastuna - starego wilka Kulawca - choć w większej mierze jest to zasługą szczęścia. Ponadto skrywa dwie tajemnice: od urodzenia nie czuje żadnych zapachów i jako jedyny spośród wszystkich wilków rozumie ludzką mowę.
  Czy tajemnica wyjdzie na jaw? Jakie przygody i jakie życie czekają na Ambarasa w lesie? To i o wiele więcej opowiada ta historia.

  Książka choć napisana w formie bajki, wiele mówi o prawdziwym życiu wilków, roli jaką pełnią one w przyrodzie a także trudnych relacjach między człowiekiem - odwiecznym strachu ludzi przed wilkami oraz wilków przed ludźmi.
  Z każdą stroną poznajemy wilcze życie, ich zwyczaje, rytuały, zasady jakie panują w stadzie a także zadania i obowiązki z których jej poszczególni członkowie muszą się wywiązywać i jakie to ma dla reszty znaczenie. Powoli i nieświadomie stajemy się członkami tej wilczej rodziny. Dostrzegamy wielkie przywiązanie i oddanie a także odwieczny strach ze wzajemnością. Bo wilki również się boją. Wydają się wielkie, potężne, niebezpieczne i groźne ale boją się ludzi. Tak jak wilk może być niebezpieczny dla człowieka, tak samo człowiek dla wilka. Jednocześnie te dwa całkiem różne światy mogą żyć ze sobą w zgodzie. Możliwa jest również ich współpraca, która jeśli jest mądra i przemyślana może ocalić wilcze i ludzkie życie

    Tomasza Samojlik stworzył opowieść nie tylko o wilku ale również  o odmienności, przyjaźni, woli przetrwania, trosce o rodzinę i bohaterstwie. Opowieść, która pod otoczką baśni jednocześnie jest prawdziwa - opowiada o wilkach, pokazuje, jak są ważne i że czasem strach przed nimi jest niepotrzebny. Boimy się tego co "obce". Nie lepiej poznać to co nieznane? Jednocześnie zdaję sobie sprawę z tego, że dla najmłodszych najprawdopodobniej będzie bajką - bajką o wilkach ale tylko bajką.

  Historię wiczka Ambarasa wydaną przez wydawnictwo Agora uzupełniają ilustracje Elżbiety Wasiuczyńskiej. Niezwykle ciepłe, barwne, żywe... Czuć tę wilczkość, czuć i słychać opisaną przyrodę, las... Powiew wiatru, słońce padające na liście drzew, zapach mchu, jagód i paproci. Wycie wilka, pohukiwanie sowy, trel ptaków. Cudowne obrazy. Arcydzieła, które chce się podziwiać a niektóre powiesić na ścianie.